Andreas Schotel (1896-1984) was een Nederlandse kunstenaar die vooral bekend is geworden door zijn grafische werk. Hij maakte vele etsen van het leven en de werkzaamheden van de Noord-Brabantse boeren en landarbeiders. Daarbij documenteerde hij nauwgezet de overgang van traditionele naar gemechaniseerde bedrijfsvoering.
In zijn werk hanteerde hij een realistische en expressieve stijl, met invloeden van het expressionisme. Schotel maakte naast zijn serieuze grafisch werk ook spotprenten, waarin zijn scherpe observatievermogen en subtiele humor naar voren komen. Zijn spotprenten zijn vaak eenvoudig van opzet maar krachtig in boodschap, met oog voor sociale verhoudingen en milde ironie. Schotel wist zijn typisch menselijke benadering te combineren met de technische precisie van de etskunst.
Schotel werd geboren in Rotterdam en raakte al op jonge leeftijd geïnteresseerd in kunst. Na zijn opleiding aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam brak hij door als graficus met werk dat vaak het harde leven van arbeiders centraal stelde. Zijn betrokkenheid bij de sociaal-democratische beweging beïnvloedde zijn onderwerpen sterk; hij wilde door middel van zijn kunst sociale misstanden aan de kaak stellen en begrip creëren voor de positie van de werkende klasse. In de jaren twintig verhuisde hij naar het Brabantse Esbeek, waar hij veel inspiratie vond in de landelijke omgeving én in de boeren en landarbeiders die er woonden. Gedurende zijn hele leven bleef Schotel actief als kunstenaar. Tegenwoordig wordt zijn werk gewaardeerd om de scherpe observaties, de maatschappelijke betrokkenheid en het historisch documenterende karakter.
Schotel leverde in de jaren twintig en dertig spotprenten aan diverse landelijke en regionale kranten en tijdschriften, waaronder de Groene Amsterdammer, het satirische blad De Notenkraker en het socialistische dagblad Het Volk. Later richtte hij zich meer op etsen en kunstzinnige prenten, maar hij bleef incidenteel werken publiceren tot in de jaren vijftig.
